Odpowiedz z cytatem
Zamieranie czerwiu idzie zwykle w parze z płonym czerwieniem. Choroba pojawia się w tych pasiekach, gdzie pszczoły hodowane są w bliskim pokrewieństwie, a czerw nie jest należycie karmiony. Wśród zamarłego czerwiu spotkać można zarówno larwy, jak i poczwarki. W zależności od warunków zewnętrznych temperatury i pożytku ilość zamarłego czerwiu bywa mniejsza lub większa. Przeniesienie matki z roju chorego do zdrowego, i odwrotnie, powoduje, że w opanowanym roju choroba szybko ustępuje, a w zdrowym pojawia się z chwilą rozpoczęcia czerwienia przez chorą matkę. Fakt ten wskazuje, że główną przyczyną choroby jest matka. Objawy choroby. Choroba występuje najczęściej już w maju i trwa przez całe lato, osiągając największy rozwój w lipcu. Z nastaniem jesieni jej nasilenie zmniejsza się lub też całkowicie ona ustępuje. W komórkach plastrów ginie czerw zasklepiony i nie zasklepiony. Najczęściej zamiera czerw kryty, w stadium przepoczwarczania się. Przybiera on często wygląd nierównomiernego, rozstrzelonego. Zasklepy komórkowe z obumarłym czerwiem są podziurawione, co przypomina pewne stadia rozwojowe zgnilca złośliwego. Jednak najbardziej widocznym objawem różniącym zamieranie czerwiu od zgnilca jest jednoczesne porażenie zarówno larw, jak i poczwarek. Zamarłe poczwarki są przy tym małe wskutek niedorozwoju odwłoka. Wyrzucane często z komórek nieżywe poczwarki można dostrzec na desce wylotowej lub na ziemi przed ulem. Pozostający w komórce martwy czerw wiotczeje i przybiera kolor szary, nabiera konsystencji jakby ciągliwej, niekiedy wydziela słaby zapach kwaśny lub jest bezwonny. W miarę wysychania czerw staje się brunatny i słabo przylega do ścian komórki. Chorobie ulega zarówno czerw pszczeli, jak i trutowy. Niekiedy obok zamarłego czerwiu można zauważyć na plastrze świeżo wygryzające się pszczoły, które często cechuje niedorozwój skrzydeł i odwłoka. Pszczoły takie nie przedstawiają żadnej wartości i szybko zostają usunięte z ula przez robotnice. Badania laboratoryjne nie wykazują w obumarłym czerwiu zarazków chorobotwórczych. Pszczelarze często nie odróżniają objawów ,zamierania czerwiu" od objawów choroby woreczkowej gdyż początkowo są one do siebie podobne. Jednakże brak w komórkach zeschniętych larw wygiętych w kształcie pantofelka z zadartym do góry noskiem wyklucza chorobę woreczkową. Postępowanie. W rojach, w których czerw zamiera, należy przede wszystkim dokonać wymiany matki. Powinna ona pochodzić z pnia o stwierdzonej zdrowotności i wysokiej produktywności. Zapobieganie. Podkarmianie, ocieplanie i zasilanie rojów, w których czerw zamiera, nie zapobiega chorobie. Skutecznym środkiem zapobiegawczym jest przede wszystkim unikanie wychowu matek w bliskim pokrewieństwie. W tym celu należy co kilka lat wymieniać matki na te, które pochodzą z pasiek odległych, pewnych co do zdrowotności, nabywać je od dobrych hodowców i korzystać z trutowisk.